zondag 26 oktober 2014

De Verdubbeldame organiseert een kunstexpositie (72)

Sommige verdubbeldaden blijven, hoe mooi en bijzonder ze ook zijn, een hele poos onuitgevoerd. Misschien juist omdát ze zo mooi en bijzonder zijn. Want dat maakt het voor de Verdubbeldame lastig ze te kopiëren. Dat gold zeker voor het verdubbelverzoek van Nicoline (verdubbeldaad 72). Een groep kankerpatiënten die elkaar door kunst aan de muur beter leren kennen, daar moest de Verdubbeldame heel wat tegenover stellen... 

Het verdubbelverzoek

Vorig jaar mei kreeg de Verdubbeldame een email van Nicoline, de moeder van een goede vriendin. Nicoline vertelde dat ze twee maal per week met een vaste groep kankerpatiënten de fysiotherapieafdeling in een ziekenhuis bezocht om samen te fitnessen:
"Daar viel mij op dat aan de muur alleen medische platen hingen. B.v een plaat met illustraties en teksten over longproblemen. Dat was weinig opwekkend om naar te kijken, dat begrijp je wel. Zeker in onze, toch wel niet zo inspirerende omstandigheden. Ik, en ook onze medecliënten hebben daar wat over gezegd, maar er veranderde niks. Toen heb ik voorgesteld om de muurversiering door de cliëntengroep zelf te gaan verzorgen."
De cliëntengroep sprak af dat iedereen bij toerbeurt de wandversiering zou verzorgen. Steeds mocht iemand de wand versieren met zelfgekozen schilderijen, foto's of posters. Na twee maanden zou de volgende aan de beurt zijn. Nicoline:
"Zo fungeert de fysiotherapieruimte als een kleine expositieruimte. Er wordt ook een schrift neergelegd waar alle cliënten die daar komen hun reacties op de wandversiering in kunnen schrijven."
Omdat Nicoline schildert en fotografeert mocht zij de spits afbijten.

Een van de schilderijen van Nicoline die ze ophing in de fysiotherapieruimte

Behalve dat de ruimte er nu een stuk gezelliger uitzag gebeurde er nog meer:
"Het gevolg was dat in onze groep een andere sfeer ontstond. De gespreksonderwerpen werden persoonlijker en positiever. De groepsleden gingen in eerste instantie reageren op de nieuwe 'kunst' aan de muur en in het schrift schrijven wat zij er van vonden. Maar al gauw kwamen ook hun hobby's, passies enzo meer aan bod. Ook bleken anderen, al was het met schroom, verlangend te zijn om aan de beurt te komen om iets naar eigen keuze op te hangen. Ook deelnemers uit andere oefengroepen die op de fysiotherapie-afdeling kwamen trainen werden enthousiast en wilden meedoen. Tot nu toe werkt het systeem heel goed en zijn de cliënten én de fysiotherapeuten heel enthousiast. Mijn vraag is deze: Kan je dit verdubbelen? Het hoeft natuurlijk niet in een fysiotherapieafdeling of in een ziekenhuis te zijn."
De Verdubbeldame was geraakt door het verhaal, maar ondernam nog niet direct actie om het initiatief te verdubbelen. Daar kwam deze maand na bijna anderhalf jaar verandering in...

Leuren bij de buren

De Verdubbeldame woont in een zogenaamd Centraal Wonen-project: een woongemeenschap waar ieder huishouden een eigen zelfstandige wooneenheid heeft, maar waar daarnaast nog een aantal gemeenschappelijke voorzieningen zijn. In oktober werd 'het Pandje' opgeknapt, de gemeenschappelijke huiskamer&bar. De eeuwenoude bierflesjes- en bierposterverzameling verdween, en maagdelijke muren verschenen. De uitgelezen kans een expositie te organiseren. De Verdubbeldame besloot er geen wisselexpositie van te maken, maar iedere bewoner tegelijkertijd de kans te geven iets van zijn of haar eigen kunnen te showen. Ze deed een oproepje in het buurtkrantje...

Daar reageerde maar één buurvrouw op. Toen begon ze maar met mensen bellen, persoonlijk aanspreken en gerichte mailtjes sturen. Dat zette meer zoden aan de dijk.

Kinderatelier

Samen met de vrijwilligers van het inpandige kinderatelier organiseerde ze een workshop voor de kinderen. Uit een grote verzameling printjes van beroemde meesterwerken mochten zij er eentje uitkiezen om te 'vervalsen'. Hundertwasser, Klee, Mondriaan en Monet werden uitgekozen en gedupliceerd.

Jonge meesters
Dagen was de Verdubbeldame in de weer met kunstwerken inzamelen, ophangsystemen bedenken, naamkaartjes maken, een gastenboek knutselen, enzovoort. Een buurvrouw hielp de schilderijen op te hangen. En ze kreeg Picassa, de kleindochter van Picasso, zover om uit Spanje over te komen om de tentoonstelling te openen.

Picassa maakt op weg naar het Pandje nog snel een selfie
Opening van de bewonersexpositie

Die ochtend was de Verdubbeldame haar 10-jarige buurmeisje E. tegengekomen. "Wil jij vanavond het lintje doorknippen?" Die taak nam het buurmeisje uiterst gewichtig op. Met een mooie feestjurk, een panty en een opgemaakt gezichtje (en met pantoffels, dat dan weer wel) verscheen ze om zes uur ten tonele. De ruimtes waren inmiddels volgestroomd en de "Oh"s en "Ah"s waren niet van de lucht bij de aanblik van de getransformeerde muren.
Bijna alle werken bij elkaar

Na een kort praatje van Picassa was er was een inieminielintje, gebonden om een inieminieschilderijtje, dat doorgeknipt werd met een inieminieschaartje. Er is geen foto van dat knipmoment, dus Picassa en buurmeisje maakten later nog even een 'alsof'-foto.

De vreselijk fout belichte 'alsof'-foto

Eerst was er soep (bij wijze van champagne), en daarna volgde een gezamenlijke tour langs alle schilderijen. De maker vertelde wat over zijn of haar werk, en Picassa en het publiek stelden aanvullende vragen.

Een paar foto's van toen iedereen nog zat te eten:


 
In plaats van een algemeen gastenboek had de Verdubbeldame een boek gemaakt waar mensen per 'kunstenaar' een reactie konden achterlaten. Naar aanleiding van de schilderijen ontstonden her en der leuke, persoonlijke gesprekjes, en buren ontdekten onbekende kanten van elkaar.

Catalogus en gastenboek ineen, en je ziet ook het doorgeknipte lintje

 
Per 'kunstenaar' een beschrijving, foto's van het werk en schrijfkader

Een groepje buurvrouwen bestudeert de werken
De tentoonstelling blijft nog een maand hangen, maar er zijn al stemmen opgegaan om er een doorlopende bewonersexpositie van te maken, met steeds andere werken.

Terwijl de Verdubbeldame voorbereidingen trof voor de tentoonstelling hoorde zij dat Nicoline inmiddels slecht nieuws heeft gekregen over de ontwikkeling van haar ziekte. Ze hoopt dat het verhaal van de 'verdubbelde' tentoonstelling een lichtpuntje mag zijn.

Verdubbelaars

Toen de Verdubbeldame de verdubbeldaad beschreef kwamen er hier en hier reacties van mensen die het idee mooi vonden en na wilden denken of zij er ook iets mee konden. De Verdubbeldame hoort graag tot welke vervolgen dit heeft geleid.

vrijdag 24 oktober 2014

Een maand vol geschenken

Op 1 november gaat de Geefmaand November 2014 van start. Ruim dertig mensen hebben zich al ingeschreven om een maand lang iedere dag iets aan een ander te geven. Vorig jaar vond de Geefmaand voor het eerst plaats. Hieronder vind je een bloemlezing van de geefacties die tijdens die maand verricht zijn.

Worstenbroodjes voor stratenmakers
Inenomde kas schreef op dag 21 van de Geefmaand: “Vanochtend liep ik in de stad en het was koud, erg koud. Op een plein in het centrum lagen 5 stratenmakers op hun knieen om straatstenen los te halen. Ze zagen er verkleumd uit en ik bedacht me dat het voor hun zo op de grond wel heel koud moest zijn. Ik liep verder en kwam langs een hollands warenhuis waar ze aan de buitenkant warme broodjes verkopen. Ik rook de geur van warm brood en dacht aan de stratenmakers... Het was half 11, een mooie tijd om even te pauzeren... Zou ik het durven? Zouden ze het niet gek vinden?” Ze gaf ze de zak met broodjes en rende snel weg. Op de terugweg passeerde ze de bouwvakkers weer: “Ik hoorde mannenstemmen roepen "mevrouw"! Ik keek opzij en daar stonden ze, breed glimlachend met alle 5 een opgestoken duim. Ik zwaaide naar ze. Hun dag was goed en de mijne ook.” Lees hier het verhaal van Inenomdekas. 

Bloemen voor de caissière
Firma Fluitekruid kocht bij de AH een bos bloemen, om deze vervolgens in de handen te drukken van het stomverbaasde meisje bij wie ze ze net had afgerekend: “Ik kijk het Albert Heijn-meisje eens goed aan. Je zal de hele dag zo belachelijk veel vragen moeten stellen. En dan nog geduldig, vriendelijk en vrolijk weten te blijven. Dan geef ik haar de bos bloemen terug. ‘Alsjeblieft. Voor jou’. Ze kijkt blij verrast. ‘Voor mij? Wat lief!’ ‘Omdat je zo hard werkt', voeg ik er verlegen aan toe. Het klinkt heel kinderachtig. Ik weet me ineens geen houding meer te geven, en ga er als een speer vandoor.” Lees hier het verhaal van Firma Fluitekruid.

Diervoeder op de deurmat
Ook de vader en moeder van Firma Fluitekruid deden mee. Firma schreef: “Toen ik op Dag 1 van de Geefmaand bij mijn ouders op bezoek was, vroeg ik in een opwelling 'Doen jullie mee?' (Je moet het bij mijn ouders alleen geen 'Geefmaand'  noemen, maar 'Gekke Dingen Doen' , dan pas beginnen de oogjes te stralen. Ze wilden meteen mensen spinnen en dode muizen op gaan sturen, maar ik legde uit dat de enige regel was dat het wel aardige dingen moesten zijn. Ook daarvan wisten ze er gelukkig een heleboel te verzinnen.)” En aardige dingen verzonnen ze: zo zette vader bij de buurman stiekem een paar blikjes hondenvoer voor de deur. Lees hier het verhaal 'Kattenkwaad en hondenvoer'.

Brievenbusverrassing
Joke ziet behalve haar echtgenoot niet zoveel mensen: “Doordat ik de hele dag in mijn eentje in mijn atelier zit kom ik geen mensen tegen en is er dus ook niemand om iets aan te geven.” Daar vond ze echter wat op: als ze de hond toch moest uitlaten ging ze er regelmatig op uit om ansichtkaartjes met een mooie spreuk of gedicht in willekeurige brievenbussen te gooien. Soms maakte ze zelfs een klein pakje, bijvoorbeeld met een puzzelboekje dat ze nog had liggen, om dat in de brievenbus van een onbekende te gooien. Lees hier over een van de brievenbusacties.

Luisterend oor bij de dokter
Inenomdekas is doktersassistente. Op dag 22 van de Geefmaand liet zij zich niet leiden door de waan van de dag, maar besloot ze iedere patiënt uitgebreide aandacht te geven. Het begon met een meneer die zijn oren kwam laten uitspuiten: “Na 10 minuten was ik klaar met deze meneer. Terwijl hij zijn jas aantrok vroeg ik hoe het met hem ging. Hij zei dat het wel ging en liep naar de deur. "Het is een moeilijk jaar voor u geweest" zei ik... Hij liet de deurkruk los, liep terug naar zijn stoel en ging weer zitten. Toen begon hij te vertellen. Over zijn ouders, de leegte overdag en de familieproblemen. Ik haalde een extra kop koffie en luisterde...” Lees hier het verhaal van de doktersassistente.

Ramen lappen voor bejaarde buren
Marlou ging ramen lappen bij haar bejaarde buren: “Bij mij thuis lukt het ramen lappen voor geen meter. Ik heb er zelfs een hekel aan!! Maar hier kreeg ik er gewoon plezier in. En het was er prima weer voor. Als dank kreeg ik een heerlijk bakkie koffie. Lekker warm en het kletsje erbij met de buurvrouw was gewoon gezellig. Ze kon even aan wat anders denken en we hebben samen lekker gelachen ook nog...” Lees hier het verhaal van Marlou.

Weggeeftafel op de stoep
De Zinkende Surfer zette een tafel buiten voor het grofvuil en maakte van de nood een deugd: “Ik zet er een bordje op met: gratis Sint Cadeaux en zet er wat overcomplete spulletjes op.” ’s Middags was alles weg. En de tafel? Ook die was even later foetsie. Lees hier het verhaal van de Zinkende Surfer.

Opbeurende briefjes
MirjamDownUnder schreef lieve boodschappen op post-its en liet die achter op kantoor: “Op het koffiezetapparaat hing een briefje "Enjoy your coffee!", op de toiletten heb ik de poetsdames bedankt voor hun inzet en voor morgenochtend hangt er weer een nieuw briefje klaar in de lift.” De Verdubbeldame deed iets wat daar op leek: ze hing een briefje met afscheurcomplimenten op in de lift van haar wooncomplex. Lees hier het verhaal van MirjamDownUnder en hier dat van de Verdubbeldame.

Bloemen en chocola op het station
Etje kocht op het station een bos bloemen en duwde dat in de handen van een willekeurige reizigster die er uitzag alsof ze wel een oppepper kon gebruiken. “Daarna benaderde een meisje me met de vraag of ik wilde bijdragen aan Unicef. Dat doen we al via de giro en haar reactie daarop was zo lief, spontaan en enthousiast, daar werd ik helemaal blij van. Nog een paar minuten rondhangen op het station in afwachting van een afspraak en zie, bij de drogist hadden ze snoepjes in een Jij bent een topper verpakking. Snel gekocht en aan het meisje gegeven, ze wist niet hoe ze het had. En ik genoot!” Lees hier het verhaal van Etje.

Medaille verdiend
Firma Fluitekruid liep al twee weken met een paar nep-medailles op zak: “Het leek me zo'n leuke Random Act Of Kindness om er een zomaar bij een tramcontroleur of winkelbediende om de nek te hangen en te zeggen: 'Voor mij bent u Medewerker van de Week!'” Maar dan nog de goede gelegenheid vinden: “En zelfs als je iemand hebt gespot met een klein hoofd, zonder bril en met poezelige oortjes, dan nog is het een enorme drempel om zomaar out of the blue een medaille om iemand's nek te hangen. Dat slaat nergens op! Eigenlijk was het dus vooral wachten op een goede aanleiding.” Uiteindelijk vond ze die… Lees hier wie er van Firma Fluitekruid een medaille kreeg.

Een doos vol cadeautjes voor de eerlijke vinder
Liesl’s leven draait om haar worsteling met boulimia en een depressie, maar de Geefmaand liet haar zien dat er ook lichtpuntjes zijn, en dat ze zelf blij wordt van het blijmaken van anderen. Op een dag vulde ze een doos vol leuke spulletjes die ze nog in huis had liggen en liet die achter op een openbare plek. Ook MirjamDownUnder liet een geschenk in het openbaar achter. Lees hier het verhaal van Liesl en hier het verhaal van Mirjam.

Wie kan ik helpen?
Als er op het einde van de dag nog geen geefmoment op Welmoeds pad gekomen was, surfte ze vaak naar de facebookgroep Durftevragen en bekeek ze de hulpvragen van mensen. Vaak kon ze daar ter plekke wel iemand van dienst zijn met kennis of advies. Lees hier een van de verhalen van Welmoed.

Geven en krijgen
Voor Gieta was de Geefmaand een maand van bewustwording. Geven deed ze altijd al, maar in november deed ze dat met extra intentie: “Ik wil, sinds ik meedoe, elke dag iets bijzonders doen.” Maar wat haar echter vooral in het oog sprong is hoeveel mensen eigenlijk voor háár doen: “Mijn zoon die een kop koffie op bed voor mij brengt, mijn dochter die mijn haren verft, borstelt en in model brengt. Mijn ouders, die naar beste kunnen voor mij hebben gezorgd. Een collega die mij een lift geeft of koffie voor mij haalt. Mijn broer en schoonzus die mij onderdak gaven toen ik dat nodig had. Een vriendin die zomaar belt om te vragen hoe het nou echt met mij gaat. Geefmaand november is voor mij niet alleen geven, het is een bewustwording van wat ik doe, maar vooral ook wat anderen voor mij doen. En omdat anderen voor mij doen, kan ik ben ik in staat terug te doen. Zonder degenen die aan mij geven had ik nooit kunnen geven.” Lees hier het verhaal van Gieta.

Ook meedoen?
Wil je deelhebben aan al dat moois dat er in november 2014 staat te gebeuren? Kijk op www.geefmaand.com en schrijf je in voor de Geefmaand November 2014.

zondag 19 oktober 2014

Geefmaand November komt er aan, doe je ook mee?


In november 2014 gaan tientallen mensen de 'geefuitdaging' aan. Gedurende een maand geven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder een tegenprestatie te verlangen.Vorig jaar deden vijftig mensen mee. Hun ervaringen deelden ze op dit blog. In 2014 vinden de deelnemers elkaar op geefmaand.com en in deze facebookgroep.

Mirjam van het blog Kaza Maria hoefde niet lang na te denken: ook dit jaar doet ze mee aan de Geefmaand November. Ze vertelt waarom:
"November Geefmaand? Wat is dat?" "Nou, we gaan met zo’n 50 man en vrouw de hele maand november geven. Iedere dag. Maakt niet aan wie, maakt niet uit wat." Dat bleek toch een lastig concept voor veel mensen met wie ik sprak. Want waarom? En waarom alleen in november? En wat moet je dan geven? Ik zag ze denken: geitenwollensok!
Tja, soms voelt iets gewoon goed en dan ga je ervoor. Zoiets dus. Ik verwachtte geen major break through, zoals Cami Walker, de schrijfster van 29 Geschenken, het boek waardoor de Geefmaand geinspireerd is. Maar ik heb wel enorm genoten van het geven, van het bedenken van geefideeen en van de geefcommunity.

Zo zette ik een kandelaar neer bij de begraafplaats voor de Britse militairen die tijdens de Tweede Wereldoorlog gevallen zijn. Ik had verwacht dat die binnen de kortste keren weg zou zijn. Nee dus! Sterker nog, er zijn zelfs bloemen ingezet. Mooi toch?

En daarom doe ik dit jaar weer mee. Om weliswaar op microniveau, maar toch, de wereld een klein beetje mooier en leuker te maken.
Mirjam tijdens de Geefmaand van 2013

Ook meedoen? Meld je hier aan, of lees hier eerst meer over wat de Geefmaand inhoudt. Je hoeft het boek dat Mirjam noemt niet gelezen te hebben (want dit jaar staat de Geefmaand hier los van), of vorig jaar al meegedaan te hebben. Wat wordt er wel van je gevraagd? Zin om met een groep leuke mensen uit allerlei uithoeken van Nederland dit avontuur aan te gaan!


[Waah en hieronder stond per ongeluk een dag lang een stuk tekst dat ik helemaal niet wilde publiceren]

zaterdag 18 oktober 2014

De Verdubbeldame is achter de schermen druk bezig...

"Hey Marije, Wist je dat je in de Flow staat?" Zojuist kreeg de Verdubbeldame een bericht van facebookvriendin Marieke. Nee, dat wist ze niet niet. Gelukkig stuurde Marieke een foto mee. Wat een leuke verrassing!

Het lijkt wat stil bij de Verdubbeldame, maar achter de schermen treft ze de voorbereidingen voor twee vrij omvangrijke verdubbeldaden. 

In Flow nummer 5 werd al aandacht besteed aan de Geefmaand November, de maand waarin vorig jaar vijftig mensen de 'geefuitdaging' aangingen. Gedurende een maand gaven zij iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder een tegenprestatie te verlangen. Op een gemeenschappelijk blog hielden zij hun ervaringen bij. De Verdubbeldame is druk doende om dit jaar weer zo'n Geefmaand te organiseren, de Geefmaand November 2014. Heel binnenkort lees je hier meer over op dit blog, en aan de bijbehorende website geefmaand.com wordt gewerkt. Je kan je wel alvast opgeven om mee te doen, of lid worden van de facebookgroep.


Verder is de Verdubbeldame in de weer met verdubbeldaad 72: 'Maak van een kale muur een plek waar mensen in toerbeurt een expositie mogen inrichten'. Hier lees je meer over het verzoek van Nicoline. Volgende week vrijdag opent in de woongemeenschap van de Verdubbeldame een expositie van bewonerskunst.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...