dinsdag 27 januari 2015

Amsterdamse studenten willen af van plastic wegwerpverpakkingen

Kondig aan dat je er mee stopt als Verdubbeldame, en prompt stromen de verdubbelverzoeken binnen. Het verzoek dat Myrte vandaag toemailde wilde de Verdubbeldame toch niet links laten liggen. Bovendien was het slechts een kwestie van het bijgevoegde persbericht integraal overnemen en een petitie tekenen. En dat voor een goede zaak: het terugdringen van plastic wegwerpverpakkingen in de voedingsindustrie.


Studenten pakken 'I Amsterdam' in met plastic afval

Vanochtend vroeg hebben 15 studenten het 'I Amsterdam' beeld op het Museumplein in Amsterdam ingepakt in plastic afval. Met deze actie vragen ze aandacht voor de overvloed van plastic verpakkingen in onze supermarkten.

Met behulp van een petitie willen de initiatiefnemers de overheid voorstellen belasting te gaan heffen op reguliere plastic verpakkingen, zodat bedrijven worden gestimuleerd minder plastic te gaan gebruiken of te investeren in biologisch afbreekbare plasticvarianten. Gedurende de hele ochtend werden er op het Museumplein handtekeningen verzameld voor de petitie.

"Er worden enorme hopen plastic worden verspild in wegwerpverpakkingen. Een Nederlander gooit gemiddeld 50 kg plastic per jaar weg, dat is genoeg om 10 keer de 'I Amsterdam' in te pakken. Plastic verdwijnt nooit meer uit het milieu en komt zelfs via de voedselketen in het menselijk lichaam terecht. Tegenwoordig zijn er echter veel alternatieven beschikbaar die wel gewoon biologisch afbreekbaar zijn," aldus Joey Hodde; één van de initiatiefnemers.

Verdubbeldaad 168: Roep de Tweede Kamer op om plastic verpakkingen te belasten (Myrte)

De petitie is te vinden op www.plastictax.petities.nl. De Verdubbeldame heeft niet zoveel verstand van belastingen op de productie van goederen, maar vindt het wel belangrijk dat het gebruik van wegwerpplastic wordt teruggedrongen. Ze tekende de petitie, jij ook?

Huidig aantal verdubbelaars: 5 (de Verdubbeldame, Mmiirraah, Johmar, Firma Fluitekruid, Joke)

zondag 25 januari 2015

Amber geeft Rico een papegaaiwaardiger leven


De Verdubbeldame is een zacht eitje als het op dierenleed aankomt. Ze breekt bij het beeld van angorakonijnen in een hokje, kippen in een legschuur, dolfijnen in een dolfinarium of een kalfje zonder moeder. Maar evenzogoed bij vissen in een kom en bij tropische vogels die ver weg van hun natuurlijke habitat in een kooitje zitten. Ze was dan ook geraakt door de email van Amber, die schreef hoe ze zich het lot had aangetrokken van papegaai Rico die zijn dagen eenzaam sleet in een kleine kooi.

Omdat de Verdubbeldame haar werkzaamheden aan het afronden is, stelde ze Amber een alternatieve manier voor om aandacht te besteden aan de actie: "Ik zou ook gewoon een mooi stukje over jou en Rico kunnen schrijven, wat wellicht mensen aanzet om na te denken en eventueel te handelen als ze weer eens een vogel in een te kleine kooi tegenkomen. Dan is het geen genummerde verdubbeldaad, maar kan het nog wel mensen in beweging zetten. Is dat wat?" Ja, dat mocht.

Rico zat veertig jaar in een klein kooitje

Van eenzaam kooitje naar ruime volière

Toen Amber papegaai Rico leerde kennen woonde die al twintig jaar in een dagcentrum voor mensen met een psychiatrische aandoening. Amber: "Hij was er zeer beperkt in zijn bewegingsvrijheid en zat voornamelijk maar een beetje te suffen. Een keer probeerde hij te ontsnappen toen zijn kooi schoongemaakt werd en kon hij eindelijk even fladderen. Helaas moest hij zo gauw mogelijk zijn kooi weer in. Omwonenden hoorden hem vaak schreeuwen als hij alleen zat in het weekend." Twintig jaar daarvoor was hij van de hand gedaan door een mevrouw die vond dat hij teveel herrie maakte. "Toen ik de papegaai zag," schrijft Amber, "beloofde ik hem dat ik er alles aan zou proberen te doen om hem te helpen."

Amber voegde de daad bij het woord. Ze belde Wereldtuinenpark Mondo Verde in Landgraaf met de vraag of ze de blauwvoorhoofdamazonepapegaai daar zouden willen opnemen. Hij bleek van harte welkom. De clienten en begeleiders van de psychiatrische instelling gingen akkoord met de verhuizing. Amber bracht Rico samen met haar zus en een vriend van de zus naar het dierenpark. Hij zit nu in een ruime volière met soortgenoten en krijgt goed eten. "Een veel papegaaiwaardiger leven," noemt Amber het.

In wereldtuinenpark Mondo Verde moet Rico eerst een poosje in (semi-) quarantaine

"Voor mij was het de mooiste dag van het jaar dat ik hem weg kon brengen. Ik heb foto's van hem gezien en hij ziet er veel beter uit! Binnenkort ga ik hem opzoeken," schrijft Amber.

Rico woont nu met soortgenoten in een volière van 20 m2

Amber zou graag nog meer voor vogels willen doen. Haar droom is het om ooit een stichting op te richten voor het welzijn van siervogels in gevangenschap. Maar tot het zover is hoopt ze op andere manieren mensen aan het denken te zetten, en te inspireren om hetzelfde te doen. Ze vroeg de Verdubbeldame om aandacht te besteden aan haar missie: "Het zou al zo helpen om de beeldvorming over het houden van vogels te veranderen!" 

Kooivogels bestaan niet

Amber stuurde de Verdubbeldame naar een artikel van dierenrechtenorganisatie Peta waarin beargumenteerd wordt dat er niet zoiets bestaat als een kooivogel. Alle vogels die in een kooi gehouden worden zijn of gevangen in de vrije natuur of in gevangenschap gefokt. Er bestaan enorme fokkerijen die nauwelijks aan wetgeving onderhevig zijn, en ook illegale smokkel komt veel voor. De meerderheid van deze dieren leidt een eenzaam leven in een veel te kleine kooi, terwijl het eigenlijk echte groepsdieren zijn. Als ze in het wild gescheiden raken van hun groep roepen ze heftig naar de anderen. Ze strijken elkaars veren glad, vliegen en spelen samen en helpen ze elkaar met broeden. Veel vogelsoorten blijven levenslang bij dezelfde partner en delen oudertaken.

Mensen kopen vogels vaak impulsief en hebben geen idee hoeveel tijd, geld en energie er nodig is om op een dagelijkse basis voor hen te zorgen. De vogels eindigen verveeld, eenzaam en ver weg van hun natuurlijke omgeving en gaan dikwijls agressief, (zelf)destructief en neurotisch gedrag vertonen. Volgens dierenrechtenorganisatie worden ongeveer 85 procent van de papegaaien binnen twee jaar na aankoop opnieuw verkocht of weggedaan.

Wil je Ambers actie verdubbelen?

Omdat niet iedereen zomaar een gekooide vogel in z'n vriendenkring heeft, heeft Amber een suggestie voor een concrete daad:
"Een idee wat relatief makkelijk na te volgen is, is een (gratis) aangeboden vogel op Internet te zoeken b.v. via Marktplaats die tot voorheen in een klein kooitje zat en te kijken of er iemand is die b.v. zo’n vogel zoekt voor een volière, zodat de vogel niet van het ene kleine kooitje naar het andere verhuist, maar een (grote) stap voorwaarts maakt naar meer welzijn. Je kunt de vogel dus zo helpen als een soort bemiddelaar naar meer welzijn. Je ondervangt dan het voorgaande en kunt evt. zelf de vogel ophalen en brengen naar het nieuwe adres en er dan iets over op de site zetten, b.v. met foto’s voor en na. Hierbij hoef je dus niet perse een vogel zo maar op je pad te krijgen maar je kunt er direct concreet naar op zoek!" Ze voegt toe: "Ik bedoelde met een volière dat je niet altijd iemand hoeft te kennen met een volière, maar dat op Marktplaats ook soms mensen staan die vragen om (gratis) vogels voor een (kamer)volière."

Tenslotte schrijft ze: "Ik hoop volgend jaar wat meer tijd te hebben en dat zelf een keer te doen."

zaterdag 10 januari 2015

De Verdubbeldame bakt een appeltaart voor haar buren (130)

Er was een tijd dat de Verdubbeldame daags voor haar verjaardag druk in de weer was met taarten bakken. Maar dat is toch wel een jaartje of 15 terug, toen de Verdubbeldame nog jong, energiek en armlastig was. Sindsdien verschenen er geen zoete taarten uit haar oven. Ruths verzoek om een appeltaart te bakken en die met buren te delen was daarom op de lange baan geschoven.

Het verdubbelverzoek

Ruth kwam al dik een jaar geleden met  het volgende verdubbelverzoek:
"Bak een appeltaart (bij voorkeur met appels uit eigen tuin) en deel die met je buren. Heb ik zondag gedaan en was een groot succes! Van die appeltaart mag je overigens ook zelf een stuk eten hoor! Je moet toch weten wat je je buren voorschotelt :) Veel bakplezier (tip: appels met rozijnen, vanillesuiker, kaneel, citroengras)."
Veganistische, suikervrije, koolhydraatarme appeltaart
 
Afgelopen donderdag was het de beurt van de Verdubbeldame om te koken voor het groepje buren met wie ze elke twee weken samen eet. Een mooie gelegenheid om eindelijk die appeltaart op te dienen. Wel eerst even een springvorm bietsen van buurvrouw Marlène.

Zomaar een appeltaart kon het niet worden. Er moest rekening gehouden worden met veganistische buurvrouw Wendy. En met suikervrije en koolhydraatarme (ex-)buurvrouw Sylvia. De Verdubbeldame improviseerde daarom een deeg van amandelmeel, boekweitmeel en havermoutvlokken, met een geprakte banaan en kokosbloemsuiker als zoetmiddel. Door de vulling van appel en rozijnen ging ook wat amandelmeel. De kaneel bleek op, maar de Verdubbeldame had nog wel anijs, vanille en een minirestje koekkruiden.


De 11 buren waren bereid de schoonheidsfoutjes door de vingers te zien - de bovenkant was een beetje zwart en de veganistische slagroom wilde niet opstijven - en aten de taart met smaak op. "Lekker hoor!" "Hij smaakt een beetje naar pepernoten."


Verdubbeldaad volbracht!


Verdubbelaars

Er hadden zich geen verdubbelaars aangemeld voor verdubbeldaad 130, maar wie ook eens goeie sier wil maken door een appeltaart voor zijn of haar buren te bakken kan zich nog melden.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...